Inne w zakresie laryngologii
Korekta wędzidełka wargi górnej
Wędzidełko wargi górnej to pionowy fałd błony śluzowej w kształcie trójkąta, biegnący w linii środkowej od wewnętrznej powierzchni wargi do zewnętrznej powierzchni wyrostka zębodołowego szczęki, przyczepiony do niej w odległości 4-6 mm powyżej brodawki międzyzębowej. Przerośnięte, o niskim przyczepie wędzidełka wargi górnej mogą być leczone chirurgicznie ze wskazań ortodontycznych, periodontologicznych, protetycznych i estetycznych.
Korekta wędzidełka języka
Wędzidełko języka to miękki twór włóknisty, pokryty błoną śluzową, który łączy w linii środkowej dolną powierzchnię zębów z dnem jamy ustnej, a uwidacznia się po uniesieniu końca języka do podniebienia. Zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe ogranicza ruchy języka na boki, ku przodowi, powodując niemożność dotknięcia koniuszkiem języka do łuków zębowych. Zbyt krótkie wędzidełko może utrudniać wytworzenie prawidłowego brzmienia głosek sz, ż, cz, dż oraz głoski r. Najpierw zaleca się odpowiednie ćwiczenia, które przeprowadza logopeda. Jeśli jednak nie przyniesie to zadowalających efektów i dziecko nadal nie będzie potrafiło wypowiadać poprawnie głosek, wykonuje się podcięcie wędzidełka. Na zlecenie lekarza można zabieg plastyki wędzidełka wykonać też u małego dziecka.
DCR
W celu nawilżania oraz oczyszczania gałek ocznych, gruczoł łzowy umieszczony w bocznej części górnej powieki ciągle produkuje łzy. Łzy te przepływają przez oko do części przyśrodkowej. Tutaj zbierane są przez kanaliki łzowe (górny i dolny). Kanaliki otwierają się do woreczka łzowego, z woreczka przewodem nosowo-łzowym spływają do jamy nosowej. W ten sposób utrzymywana jest odpowiednia czystość oczu. Obecność połączenia oczy – nos odczuwamy podczas płaczu. Zablokowanie dróg łzowych najczęściej występuje u kobiet, jest samoistne, ale może też być pourazowe lub po przebytej operacji nosa. Miejscem najczęściej blokującym się (85% przypadków) jest przejście woreczka łzowego w przewód nosowo-łzowy. Często w tym miejscu tworzą się złogi, kamienie. Do niedrożności kanalika łzowego przyczyniają się zaburzenia oczu, infekcje bakteryjne i wirusowe, zakażenia grzybicze i pasożytnicze. Czynnikami wywołującymi niedrożność są także: stany zapalne, zbyt częste używanie kropli do oczu lub sprayów do nosa, urazy bocznych kości nosa, ciała obce, polipy w nosie, choroby zatok oraz złośliwe lub łagodne guzy. Jeśli doszło do zablokowania kanalika łzowego, łzy nie odpływają i pojawia się nadmierne łzawienie, a w kąciku oka gromadzi się śluzowo-ropna wydzielina. Celem zabiegu jest przywrócenie drożności dróg łzowych. Wykonuje się go endoskopowo, z dostępu przez nos. Przed zabiegiem pacjent otrzymuje narkozę lub znieczulenie miejscowe. W celu dotarcia do dróg łzowych laryngolog nacina błonę śluzową nosa na długości 5 mm. Następnie do dróg łzowych wprowadza silikonowe dreniki, które pozostaną tam przez 3-4 tygodnie, by ułatwić proces gojenia i nie dopuścić do zrostów (ze względu na małe rozmiary nie będą wyczuwane przez pacjenta). Usunięcie dreników odbywa się w gabinecie i jest bezbolesne. Pacjent zgłasza się na 3 wizyty kontrolne: po tygodniu, po miesiącu i po 3 miesiącach od zabiegu.
Operacja ślinianki przyusznej / ślinianki podżuchwowej
Ślinianki przyuszne, ślinianki podżuchwowe i ślinianki podjęzykowe to gruczoły ślinowe, produkujące ślinę, która zawiera ptialinę – enzym, rozkładający skrobię i dekstryny do maltozy. Mucyna zawarta w ślinie nadaje śliskość kęsom pokarmowym, a lizozym i immunoglobulina A chronią błonę śluzową przed infekcjami. Schorzenia gruczołów ślinowych to zapalenia, kamica, nowotwory ślinianek. Zapalenia dzielimy na ostre i przewlekłe. Przyczyną ostrych stanów zapalnych są: bakterie, wirusy lub zaburzenia immunologiczne. Wśród wirusowych zapaleń wymienia się najczęściej nagminne zapalenie ślinianki przyusznej zwane potocznie świnką, oraz zapalenie ślinianki przyusznej wywołane przez wirus cytomegali. Zapalenia bakteryjne wywołują najczęściej gronkowce i paciorkowce, często z powodu próchnicy czy braku higieny jamy ustnej. Zapalenie przewlekłe może objawiać się jako twardniejące zapalenie ślinianki podżuchwowej, zwane guzem Kutnera. Stan ten często wymaga usunięcia ślinianki podżuchwowej w całości. Poza tym u osób dorosłych występuje zespół Sjögrena, zwany zespołem suchości (suchość jamy ustnej lub zespół suchości błony śluzowej górnych dróg oddechowych, zmniejszone wytwarzanie łez oraz miejscowe obustronne obrzmienie ślinianek).
- Kamica ślinianek – stanowi większość dolegliwości ślinianki podżuchwowej i objawia się nagłym, bolesnym jej obrzękiem, często z podwyższoną temperaturą, a także zwiększeniem obrzęku ślinianki podczas posiłków. Leczenie polega na próbie usunięcia kamienia z przewodu ślinianki lub usunięciu gruczołu z jednoczesnym stosowaniem antybiotyków.
- Nowotwory gruczołów ślinowych – występują głównie w śliniance przyusznej, rzadziej w podżuchwowej. Dominują nowotwory łagodne, które cechuje powolny wieloletni niebolesny wzrost. Nowotwory złośliwe rosną szybko, powodując dolegliwości bólowe i porażenie nerwu twarzowego z zaburzeniem symetrii twarzy. Ze względu na fakt, że część nowotworów łagodnych ślinianek wykazuje skłonność do przemiany złośliwej w obu przypadkach, niezbędna jest dokładna diagnostyka laryngologiczna, w skład której wchodzi USG oraz biopsja cienkoigłowa. Leczeniem z wyboru nowotworów ślinianek jest leczenie operacyjne.